بررسی و مقایسه فراوانی ازدواج های خویشاوندی و غیرخویشاوندی در والدین کودکان استثنایی و عادی

زمینه: ازدواج های خویشاوندی والدین به عنوان یک عامل مهم در بروز انواع معلولیت ها نقش مؤثری ایفا می نماید. این مطالعه با هدف بررسی فراوانی ازدواج های خویشاوندی و غیرخویشاوندی در والدین کودکان استثنایی و عادی شهر کرمانشاه در سال 1389 انجام شد. روش: در این پژوهش پس رویدادی به روش نمونه گیری تصادفی ساده 250 نفر از والدین کودکان استثنایی و به روش نمونه گیری خوشه ای تصادفی ساده 250 نفر از والدین کودکان عادی، به عنوان نمونه انتخاب شدند و به چک لیست محقق ساخته (افروز،1387) پاسخ دادند. داده ها با استفاده از نرم افزار spss و محاسبه فراوانی، درصد و انجام آزمون خی دو تجزیه و تحلیل شدند. یافته ها: یافته های این پژوهش نشان داد، فراوانی ازدواج های خویشاوندی در بین والدین کودکان استثنایی (64%) به طور معناداری بیشتر از والدین کودکان عادی(26%) است (01/0p<). هم چنین نتایج نشان می دهد بین تولد کودک استثنایی و نوع ازدواج های خویشاوندی والدین تفاوت معناداری وجود دارد (01/0p<). دیگر یافته پژوهش حاضر نشان داد فراوانی نوع معلولیت کودکان (نابینا، ناشنوا، عقب مانده ذهنی، معلولیت جسمی-حرکتی) در انواع ازدواج های خویشاوندی متفاوت است. نتیجه گیری: نتایج نشان می دهد ازدواج های خویشاوندی از عوامل مهم بروز معلولیت ها در کودکان است. بنابراین آگاه سازی جوانان و خانواده ها از مخاطرات ازدواج های خویشاوندی، تسهیل دسترسی به خدمات روانشناختی و مشاوره ژنتیک قبل و بعد از ازدواج، در جهت پیشگیری انواع معلولیت ها امری لازم و ضروری است.